Emine DURSUN
Şehit Recai DURSUN’un kızı. 28 yaşında. Konya Teknik Üniversitesi (Selçuk Üniversitesi), Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü mezunu.
Ben Şehit Jandarma Onbaşı Recai DURSUN’un biricik kızı Emine DURSUN. Babam Şehit olduğunda henüz on bir aylıkmışım. En son ben altı aylıkken izne geldiğinde görmüş beni babam. Geriye de birkaç fotoğraftan fazlası kalmamış zaten. Babam izne geldiğinde, sürekli eliyle boyumu ölçüp, anneme, “Hanım ne zaman büyüyecek bu çocuk da omzuma alıp parka, bakkala götüreceğim.” dermiş. Annem bunları anlatırken hep gözleri dolar, “Keşke baban da görseydi bu günleri” diyerek iç geçirir. Kız çocuğu için baba kavramı biraz daha farklıdır. Boynunuz bükük kalır, her şeyiniz tam gibi gözükse de, çok şey eksiktir aslında, bir tarafınız hep yarımdır. Kaç yaşımda olursam olayım, babasına sarılan, onun elinden tutup okula giden bir çocuk gördüğümde gözlerim dolmadan bakamıyorum, özlem hiç bitmiyor. Çocukken çok sorguladım neden babam yok diye. Babam yoktu ama geriye bıraktığı tarifsiz bir gurur kalmıştı. Babasız büyümeme rağmen, onun yokluğunu hissettirmemek için elinden geleni yapan, ilgisini, sevgisini hiç eksik etmeyen canım anneme bir de buradan sonsuz teşekkür etmek istiyorum. Annemin sevgisi ve emeği bizi hep güçlü kıldı…
Mehmetçik Vakfı, babamdan sonra hep hayatımdaydı ancak onlarla gerçek anlamdatanışmam, üniversite dönemimde telefon görüşmesi ile başladı. Bu büyük, kıymetli aileyi, Mehmetçik Vakfının 2016 yılında düzenlediği kültür gezisiyle birebir tanıdım. Birbirini anlayan, duyguları benzer, ortak hislerle büyümüş birbirinden kıymetli kardeşlerimle, bizlere evladı gibi değer veren kıymetli bağışçılarımızla ve her ihtiyaç duyduğumuzda yanımızda olan, bizlere bir anne, baba şefkati ile yaklaşan Mehmetçik Vakfı ailesinin değerli personeliyle bir arada olmak beni çok gururlandırdı. Geziden sonra da iletişimimiz hiç kopmadı. Yine görüşmeye, iyi günde, kötü günde haberleşmeye ve birbirimizin yanında olmaya devam ettik. Gezideki kardeşlerimin Emine ablası olmak benim için tarifsiz bir mutluluktu. Bizi bizden daha iyi kimsenin anlayamayacağını bilerek hep omuz omuza, yan yana durduk. Desteklerini hiç esirgemeyen, hep yanımızda olan bağışçılarımız, artık bizim birer ablamız, ağabeyimiz olan kıymetli Vakıf personeli ve hepimizi bir çınar gibi gölgesinde saklayan Mehmetçik Vakfı, iyi ki varsınız!
Önceki Sonraki