

Oğuz Alparslan ÇATAL
28 yaşında. Babası Gazi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çağdaş Türk Lehçeleri Ve Edebiyatları Bölümü Doktora Programı mezunu. Kazakistan Ahmet Yesevi Üniversitesinde Türk Dili Bölümünde Öğretim Görevlisi.
Büyük Ailem;
Ben Oğuz Alparslan ÇATAL, Gazi bir Mehmetçik’in oğluyum. Babam doksanlı yıllarda Tunceli’de vatanî görevini yaparken kolundan ateşli silahla yaralandı. Ben ise şu anda Ahmet Yesevî Üniversitesi, Türk Dili Bölümünde öğretim görevlisi olarak çalışıyorum.
Mehmetçik Vakfı ile tanışmamıza kötü bir olay vesile olsa da Vakıf hayatımızın her anında yanımızda oldu. Babamın yaralanmasından sonra gerek sağlık hizmetleri için, gerek maddî ve manevî destek için tüm çalışanlar, her daim ellerinden geleni yaptılar. Ben Vakfın maddî ve manevî desteğini hep hissettim ancak Vakıfla fiziki olarak üniversite yıllarında tanıştım. Ankara Üniversitesinde doktora eğitimime başladığım yıllarda Vakfı sık sık ziyaret ettim ve her seferinde evime geldiğimi hissettim. Mehmetçik Vakfının büyük bir kurum olduğuna ise, ilk kez katıldığım 2018 yılındaki kültür gezisinde bizzat şahit oldum. Türkiye’nin birçok yerinden Gazi ve Şehit çocuğunun katıldığı bu geziyle aslında ne kadar büyük bir aile olduğumuzu tekrar gördüm. Bu gezi sayesinde bildiğimiz fakat tanıyamadığımız birçok aile ferdimizle tanışma fırsatı yakaladık. Bence bu gezi, Vakfın yaptığı binlerce iyi şeyden küçücük bir örnek olabilir. O kadar sıcak ve samimi bir ortam oluşuyor ki tüm arkadaşlarımız ailesindeki eksik noktaları bu kaynaşmayla kapatıyor. Benim eğitim hayatımda Vakfın çok büyük bir payı vardır. Üniversite bittikten sonra tam pes etmiş farklı bir iş yapsam mı derken Vakfın bursuyla nefes aldım yüksek lisansımı bitirdim akabinde doktorada yine düzenli bir işim yoktu yeter artık derken Vakıf yine yetişti ve doktora eğitimi devam etmem için büyük bir imkân sağladı. Şimdi Kazakistan’da Ahmet Yesevî Türk – Kazak Uluslararası Üniversitesinde Türk Dünyası’nın çeşitli yerlerinden gelen öğrencilere Türkçe öğretiyorum. Öğrenciler biraz öğrenmeye başladıktan sonra onlara hemen Vakfı anlatıyorum. Hepsi hayretle bakıyor ve keşke bizim ülkemizde de olsa böyle bir Vakıf diyorlar. Çünkü hiçbir ülkede böyle büyük işler yapan bir kurum yok.
Benim bu noktaya gelmemde Mehmetçik Vakfının maddi ve manevî büyük emekleri vardır. Her daim yanımda olan, rozetini onurla taktığım Vakfımızın mensubu olmaktan gurur duyuyorum. Bu yüce görevi başarıyla gerçekleştiren gelmiş geçmiş tüm Vakıf çalışanlarına ve bu oluşumun devam edebilmesi için destek olan tüm bağışçılarımıza sonsuz şükranlarımı sunuyorum.
Önceki Sonraki