Şehit Hayati ÇAY’ın Babası Mustafa ÇAY ve Annesi Bedriye ÇAY

TSK Mehmetçik Vakfı’na Manisa ili Soma İlçesindeki arazisini bağışlayan Şehit Hayati ÇAY’ın babası Mustafa ÇAY ve annesi Bedriye ÇAY, TSK Mehmetçik Vakfı İzmir Temsilcisi E. Albay Ahmet TUNCER tarafından ziyaret edildi. “Mehmetçik için ne yapsak azdır, paylaşmak insana huzur verir” diyerek Mehmetçik’e olan vefasını dile getiren Mustafa Amcayla severek okuyacağınızı düşündüğümüz bir söyleşi gerçekleştirdik. 

Mustafa Amca, okuyucularımız için biraz kendinizi anlatır mısınız?

Ben Soma’nın Küçük Işıklar köyünde, Bedriye Hanım ise Savaştepe Çukurçayı mahallesinde doğmuş. 1957 yılında evlendik. Hayatım boyunca çiftçilik ve hayvancılık yaptım. Fakir bir aileydik, tütün, mısır, nohut yetiştirirdim. 1960 yılında askere gittim. Askerlik görevimi Siirt’te yaptım. 1977 yılında Soma’ya taşındık. Bizim 3 oğlumuz vardı. En büyük oğlum Hayati ÇAY askerlik görevi esnasında 17 Eylül 1980’ de şehit oldu. O günden sonra hayat bizim için başka türlü devam etmeye başladı tabi. Diğer çocuklarım Murat ve Yüksel ÇAY ise kamu kurumlarından emekli oldu, halen çiftçilikle uğraşıyorlar. Dört torunum var. Devletten şehit maaşı alıyoruz. Mehmetçik Vakfı’nın varlığı ise bize güç veriyor. 

Şehit olan oğlunuzdan kısaca bahsedebilir misiniz?

Oğlum Hayati ÇAY en büyük çocuğumuzdu. Terhis olmasına 3 gün kala şehit oldu. Onu eve beklerken, yolunu gözlerken vefat haberi geldi. Aile olarak bu olay bizi çok derinden etkiledi. O günden beri sık sık yavrumuzun mezarını ziyaret ederek avunmaya çalışıyoruz. 40 seneye yakın olmasına rağmen halen onu ilk günkü gibi özlüyoruz.

Mustafa Amca, Vakfımızla nasıl tanıştınız, bağışçı olmaya nasıl karar verdiniz?

Şehit anne/babası olarak Vakfı yakından tanıyorduk. Biz aile olarak TSK’yı çok severiz. Bağımsızlığımızı ve güvenliğimizi Ordumuza borçluyuz. Görevlerini hangi güç koşullarda yaptıklarını biliyoruz. Her şehit haberi aldığımızda yüreğimiz burkulmakta, çok büyük üzüntü duymaktayız. Yaşımız da ilerlediğinden Vakfa bağış yapmak istedik. Vakfa bağış yaparken diğer iki oğlumuzu da ihmal etmedik. Onların haklarını da verdik. Bir adet tarlamızı da Vakfa bağışlamayı planladık. Bu bağış yapma düşüncemizi, çocuklarım da şehit kardeşleri olarak çok destekledi, çok da mutlu oldular. Ülkemizde herkesin TSK’ye minnet borcu vardır. Biz de borcumuzu Mehmetçik Vakfı’na bağış yaparak ödemeye çalıştık.